ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی                        دل بی تو به جان آمد وقت است که باز آیی

دایم گل این بستان شاداب نمیماند                       دریاب ضعیفان را در وقت توانایی

دیشب گله زلفش باباد همی کردم                       گفتا غلطی بگذر زین فکرت سودایی

صد باد صبا اینجاباسلسله میرقصند                       این است حریف ای دل تا باد نپیمایی

مشتاقی و مهجوری دور  از تو چنانم کرد                 کز دست بخواهدشد پایان شکیبایی

یارب به که شاید گفت این نکته که در عالم             رخساره به کس ننمود آن شاهد هرجایی

ساقی چمن گل را بی روی تو رنگی نیست             شمشاد خرامان کن تا باغ بیارایی...     

اللهم عجل لولیک الفرج